„ Zboże rosło jak las. Pamięć o pegeerach"   - to dzieło Bartosza Panka, które było tematem dyskusji na ostatnim spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki. 

Spotkanie wzbogaciła obecność zaproszonego gościa , którego nazwisko wielokrotnie pojawia się w książce, wieloletniego dyrektora gospodarstw w województwach zamojskim i przemyskim - Mariana Roga.

Bartosz Panek podjął się trudnego tematu o nienawiści i zazdrości. Rolnicy zazdrościli pracownikom pegeerów, że ci wszystko dostawali i nie musieli się o nic martwić. Pracownicy pegeerów zazdrościli rolnikom, że ci byli na swoim.

Książka jest reportażem przedstawiającym ludzi, dla których pegeer był w zasadzie całym światem, ludzi, którzy byli od niego całkowicie uzależnieni w dobrym i złym tego słowa znaczeniu.

Z dnia na dzień pół miliona osób zostało bez pracy, w środku szczerego pola, z dala od ośrodków miejskich i jakiejkolwiek pracy. Ze skutkami likwidacji gospodarstw nie uporano się do dziś.

„Zboże rosło jak las. Pamięć o pegeerach” to bardzo dobry reportaż, pokazuje nam złożoną rzeczywistość, który skłania do refleksji i stwierdzenia, że nie ma jednej prawdy o pegeerach.